ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ

Κριτήρια και παράμετροι αξιολόγησης του Ψηφιακού Γραμματισμού!

Είναι γεγονός, ότι η αξιολόγηση, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες φάσεις και διαδικασίες της εκπαιδευτικής ζωής. Για το σκοπό αυτό, ο εκπαιδευτικός έχει στη διάθεσή του, αρκετά κριτήρια με τα οποία μπορεί να αξιολογήσει,  τόσο τον ψηφιακό γραμματισμό, όσο και τους μαθησιακούς στόχους που προωθεί αυτός, μεταξύ των οποίων μπορούμε να τα κατηγοριοποιήσουμε, σε 6 βασικές παραμέτρους. Συγκεκριμένα ο εκπαιδευτικός μπορεί να αξιολογήσει τις δεξιότητες και γνώσεις σχετικά με τη χρήση των παρακάτω παραμέτρων:

1. Επεξεργαστής κειμένου: Αν για παράδειγμα, είναι σε θέση οι μαθητές να εισάγουν και να μορφοποιήσουν κείμενο, εικόνα, γραφικά, πίνακα και σελίδες.
2. Λογιστικά Φύλλα Εργασίας: Αν για παράδειγμα οι μαθητές είναι σε θέση να εισάγουν και να μορφοποιήσουν δεδομένα σε ηλεκτρονικό φύλλο εργασίας, καθώς και να εισάγουν και να εξάγουν δεδομένα .
3. Διαδίκτυο: Αν για παράδειγμα οι μαθητές είναι σε θέση να χειρίζονται το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, να αναζητούν πληροφορίες στις μηχανές αναζήτησης με λέξεις κλειδιά, να χρησιμοποιούν διάφορες διαδικτυακές πηγές, όπως είναι οι όπως εγκυκλοπαίδειες και βιβλιοθήκες, καθώς και χειρίζονται διάφορα εργαλεία Διαδικτύου 2ης γενιάς και κοινωνικών δικτύων.
4. Πρόγραμμα παρουσιάσεων και γραφικά: Αν για παράδειγμα οι μαθητές είναι σε θέση να δημιουργούν παρουσιάσεις και να εισάγουν διαφάνειες, εικόνες, γραφήματα, πίνακες, βίντεο και μουσική.
5. Βασικές δεξιότητες λειτουργικού συστήματος: Αν για παράδειγμα οι μαθητές είναι σε θέση να δημιουργούν, να ονομάζουν και να αποθηκεύουν αρχεία, να αντιγράφουν, να διαγράφουν και να επικολλούν δεδομένα.
6. Ενσωμάτωση και αξιοποίηση άλλων λογισμικών: Αν για παράδειγμα οι μαθητές είναι σε θέση να εισάγουν και να αξιοποιούν δημιουργικά, διάφορα λογισμικά στην εκπαιδευτική διαδικασία.

http://www.icgl.gr/files/greek/74-783-795.pdf

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

       Η μάθηση των παιδιών είναι μία πολύπλοκη διαδικασία στην οποία εμπλέκονται πολλοί φορείς, μεταξύ των οποίων είναι το σχολείο, η οικογένεια και η κοινότητα. Σύμφωνα με τη UNESCO η μάθηση διακρίνεται σε τρεις τύπους:

• Την τυπική μάθηση ή εκπαίδευση, η οποία παρέχεται από τα επίσημα εκπαιδευτικά ιδρύματα των τριών βαθμίδων, δηλαδή τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
• Τη μη άτυπη μάθηση, η οποία παρέχεται σε ειδικευμένα ιδρύματα ή οργανισμούς με τη μορφή εκπαιδευτικών προγραμμάτων, όπως για παράδειγμα τα φροντιστήρια αγγλικών, επιμορφώσεις, κτλ.
• Την άτυπη μάθηση, η οποία παρέχεται με έμμεσο τρόπο από το περιβάλλον, όπως είναι το οικογενειακό, το κοινωνικό, το πολιτισμικό, το εργασιακό, τα Μ.Μ.Ε., το διαδίκτυο και γενικά τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας της τεχνολογικής μας εποχής.

Οι τρεις αυτές μορφές μάθησης, βρίσκονται σε συνεχή αλληλοεπίδραση μεταξύ τους και συνδιαμορφώνουν τις ικανότητες, τις δεξιότητες, τις στάσεις, τις αξίες, και τις γνώσεις κάθε ανθρώπου από τη στιγμή που θα γεννηθεί έως τον θάνατό του. Μάλιστα, η άτυπη και η μη τυπική καταλαμβάνει το μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα του κάθε ανθρώπου, κυρίως λόγω του τρόπου που είναι οργανωμένη η κοινωνία και η εργασία.

        Πράγματι, είναι τεράστιο λάθος να πιστέψει κάποιος ότι, η μάθηση έχει περιορισμένα χρονικά όρια, δηλαδή ξεκινάει από τη στιγμή που το παιδί πάει στο σχολείο και τελειώνει όταν αυτό αποφοιτήσει. Αντίθετα, η μάθηση είναι μία συνεχής διαδικασία, η οποία ξεκινάει από τη στιγμή που θα γεννηθεί το άτομο και διαρκεί ως το θάνατο του. Έτσι παράλληλα με τη τυπική μάθηση, δηλαδή τη μάθηση εντός σχολείου, μπορεί να έχουμε και τη μάθηση εκτός σχολείου.

          Είναι αλήθεια ότι, εκτός από τις γνώσεις και πληροφορίες που παρέχει καθημερινά το σχολείο, οι μαθητές δέχονται και εκτός σχολείου, ένα πλήθος πληροφοριών από διάφορες πηγές, όπως είναι οι έντυπες (βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά), η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο. Παράλληλα, οι μαθητές μετά το σχολείο, φαίνεται να ασχολούνται καθημερινά και με διάφορα τεχνολογικά μέσα, όπως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και οι κινητές συσκευές, μέσα από τα οποία παίζουν διάφορες εφαρμογές και παιχνίδια, διασκεδάζουν και αποκτούν πολλές δεξιότητες και γνώσεις.

     Ένα τέτοιο παράδειγμα μάθησης εκτός σχολείου, αποτελούν και η ενασχόληση με εφαρμογές εικονικές πραγματικότητας, οι οποίες ταξιδεύουν εικονικά το χρήστη σε διάφορους χώρους (πχ. μουσεία), που για ορισμένους λόγους (πχ. κόστος ή απόσταση) δεν μπορεί να τους επισκεφτεί.

Μια βόλτα στο μουσείο Ακρόπολης αρκεί.

https://www.google.com/culturalinstitute/beta/partner/acropolis-museum

Επιπλέον, μία βόλτα στη Πόλη και συγκεκριμένα στην Αγιά Σοφιά με ένα πάτημα κουμπιού:

https://www.360tr.com/34_istanbul/ayasofya/english/

Επίσης, μάθηση εκτός σχολείου μπορεί να αποτελέσει και η καθημερινή ενασχόληση των παιδιών με ηλεκτρονικά παιχνίδια σε κινητές συσκευές, μέσα από τα οποία:

• διασκεδάζουν,
• αντλούν πληροφορίες.
• εξασκούν την παρατηρητικότητα.
• ενδυναμώνουν τη μνήμη.
• αναπτύσσουν τη κριτική σκέψη και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
• καλλιεργούν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα.
• αναπτύσσουν δεξιότητες ψηφιακού γραμματισμού.

Μυλωνάκου-Κεκέ, Η. (2009). Συνεργασία σχολείου, οικογένειας και κοινότητας. Θεωρητικές προσεγγίσεις και πρακτικές εφαρμογές. Αθήνα: Παπαζήση.

Reychav, I., Dunaway, M. & Kobayashi, M. (2015). Understanding mobile technology-fit behaviors outside the classroom. Computers & Education, 87, 142-150.

https://www.360tr.com/34_istanbul/ayasofya/english/

https://www.google.com/culturalinstitute/beta/partner/acropolis-museum

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τι ονομάζουμε Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ);

          Ο όρος Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ), αναφέρεται σε οποιαδήποτε μορφή ψηφιακού μέσου, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί είτε αυτόνομα, είτε ως στοιχείο ενός τεχνολογικού συστήματος, για την αναζήτηση, την πρόσβαση, την επεξεργασία, την παραγωγή, διαμόρφωση και παρουσίαση καθώς και την καταχώρηση, τη συλλογή, ανάλυση, αναπαράσταση και βεβαίως τη διακίνηση (μετάδοση, ανταλλαγή) της πληροφορίας. Ωστόσο ο όρος αυτός δεν αναφέρεται αποκλειστικά σε εκπαιδευτικό περιβάλλον, αλλά και σε άλλες πτυχές της κοινωνίας, όπως για την οικονομία και την ανάπτυξη. Επιπλέον με τον όρο αυτό θα εννοούμε κυρίως υπολογιστικές και διαδικτυακές τεχνολογίες.

Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τις ΤΠΕ από άλλα συμβατικά μέσα που χρησιμοποιούνται μέσα στην τάξη;

Ουσιαστικά, αυτό που διαφοροποιεί τις ΤΠΕ,  από άλλα συμβατικά μέσα, είναι αυτό που ονομάζουμε προστιθέμενη αξία των ΤΠΕ. Η οποία περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων:

•   Την ύπαρξη αμφίδρομης σχέσης ανάμεσα στον μαθητή και το ψηφιακό μέσο
•   Την δυνατότητα πρόσβαση του μαθητή σε ένα τεράστιο όγκο δεδομένων, των οποίων όμως  η εγκυρότητα δεν ελέγχεται
•   Την πολλαπλότητα της χρήσης τους και την χωροχρονική αυτονομία στη χρήση
•   Την εξατομικευμένη, αλλά και ομαδική χρήση του
•   Την δυνατότητα αυτοελέγχου της χρήσης από τον μαθητή
•   Την ευκολία στη χρήση του,·      
•   Το ελκυστικό και φιλικό περιβάλλον που παρέχει
•   Η αυτενέργεια των μαθητών
•   Την επικοινωνία της τάξης και του μαθητή με την κοινωνία

 Πως συνδέεται οι ΤΠΕ με τον γραμματισμό;

Έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί διάφοροι ορισμοί σχετικά με το τι είναι Τεχνολογικός, τι Πληροφορικός και τι Επικοινωνιακός εγγραμματισμός, μεταξύ των οποίων είναι:
Τεχνολογικός γραμματισμός
Αρχικά, διατυπώθηκε ένα γενικευμένος όρος ως «η απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων και δεξιοτήτων ώστε να επιλέγεις και να χρησιμοποιείς την τεχνολογία ανάλογα με τους σκοπούς που επιθυμείς να επιτύχεις» (Hayden, 1998), ενώ στην συνέχεια το Υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ (U.S. Department of Education, 1996), θεώρησε ότι τεχνολογικός γραμματισμός είναι η «δεξιότητα χρήσης των υπολογιστών και άλλων μορφών τεχνολογίας, ώστε να προάγεται η μάθηση, η παραγωγικότητα και η αποτελεσματικότητα των διαδικασιών».
Πληροφοριακός γραμματισμός.
Σύμφωνα με την American Library  Association (1989), πληροφοριακός γραμματισμος είναι η ικανότητα να αναγνωρίζει κάποιος πότε έχει ανάγκη κάποιες πληροφορίες, να είναι σε θέση να τις εντοπίζει, να τις αξιολογεί και να τις αξιοποιεί αποτελεσματικά, όπου χρειάζεται. Ο όρος αυτός αργότερα από τον Negroponte, (1995), φαίνεται να αναβαθμίζεται ποιοτικά  και να εισέρχεται στη μάθηση, θεωρώντας ότι πληροφοριακά εγγράμματα άτομα είναι αυτοί που ξέρουν πως μαθαίνουν.
Επικοινωνιακός γραμματισμός
Σύμφωνα με το Rubin, (1998), επικοινωνιακός αλφαβητισμός στα μέσα, είναι η διαδικασία απόκτησης δεξιοτήτων, μέσα από τις οποίες οι μαθητές  κατανοούν τις πηγές και τις τεχνολογίες της επικοινωνίας, τους κωδικούς που χρησιμοποιούνται, καθώς και τα μηνύματα που παράγονται και την ερμηνεία και επίδραση που έχουν αυτά.
Ως σημείο ταύτισης των τριών παραπάνω γραμματισμών , θα μπορούσαμε να πούμε ότι έγγραμματος στα ψηφιακά μέσα είναι αυτός που:
•  Αντιλαμβάνεται την πολλαπλή χρήση και σπουδαιότητα του ηλεκτρονικού υπολογιστή στην εκπαίδευση και στην επαγγελματική του καταξίωση
•  Αντιλαμβάνεται τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις που έχει στο σύγχρονο κόσμο.
•  Αντιλαμβάνεται τη λειτουργική σχέση που υπάρχει μεταξύ των τριών βασικών δομών του υπολογιστή: λογισμικό, εξαρτήματα και άνθρωπος.
•  Γνωρίζει να διαχειρίζεται τις βασικές λειτουργίες  του ηλεκτρονικού υπολογιστή καθώς και βασικών λογιστικών προγραμμάτων, είτε για εκπαιδευτικούς, είτε για επαγγελματικούς σκοπούς.
•  Αντιλαμβάνεται τη φιλοσοφία του διαδικτύου και τον τρόπο ανταλλαγής και μετάδοσης πληροφοριών.
 • Αναγνωρίζει τις νεότερες τάσεις στους υπολογιστές και αντιλαμβάνεται τους τρόπους με τους οποίους θα επηρεάσουν τη ζωή των ανθρώπων.

Μοντέλα εισαγωγής και ένταξης των ΤΠΕ στην εκπαίδευση.

Τα μοντέλα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση από τα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα είναι κυρίως τρία:
1.Το τεχνοκεντρικό  μοντέλο, το οποίο αντιμετωπίζει, τόσο τις ΤΠΕ όσο και την Πληροφορική, ως ανεξάρτητο γνωστικό αντικείμενο, δίνοντας παράλληλα έμφαση στον πληροφορικό αλφαβητισμό, στις τεχνικές γνώσεις και δεξιότητες. Στόχος του μοντέλου αυτού θα πρέπει να είναι η απόκτηση γνώσεων, σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των υπολογιστών και τον προγραμματισμό.
2. Το ολοκληρωμένο ή ολιστικό μοντέλο, το οποίο αντιμετωπίζει τις ΤΠΕ ως εργαλείο μάθησης στα πλαίσια της διεπιστημονικής προσέγγισης του αναλυτικού προγράμματος. Στην περίπτωση αυτή οι ΤΠΕ και η πληροφορική εμπλέκονται και ενσωματώνονται στα επιμέρους γνωστικά αντικείμενα του Αναλυτικού Προγράμματος.
3. Το πραγματιστικό μοντέλο, το οποίο αποτελεί ένα συνδυασμό των δύο προηγούμενων προσεγγίσεων και παρουσιάζεται , ως ένα μεταβατικό στάδιο, προκειμένου να επιτευχθεί ομαλά και επιτυχώς η ενσωμάτωση των ΤΠΕ στα υπόλοιπα γνωστικά αντικείμενα.

Πως μπορεί να αξιοποιηθεί ο Υπολογιστής μέσα στην τάξη;

•       Ως ανεξάρτητο γνωστικό αντικείμενο-πληροφορική (πχ. για τη μάθηση του προγραμματισμού )
•       Ως μέσο επικοινωνίας (πχ. Με αλλά σχολεία)
•       Ως εποπτικό μέσο (βίντεο-παρουσιάσεις)
•       Ως μέσο διερεύνησης και ανακάλυψης της γνώσης (προσομοιώσεις, εννοιολογικοί χάρτες κτλ.)
•       Ως μέσο διασκέδασης και αναψυχής (Παιχνίδια, εκπαιδευτικά λογισμικά)
•       Ως μέσο δημιουργικότητας (Γλώσσες προγραμματισμού, κτλ.)
•       Ως μέσο επίλυσης προβλημάτων.(Προσομοιώσεις, Εφαρμογές μοντελοποίησης )
•       Ως μέσο αναζήτησης πληροφορίας (Αναζήτηση πληροφοριών στο διαδίκτυο)
•       Ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών

Ποιες είναι οι δυσκολίες ενσωμάτωσης των ΤΠΕ στην εκπαίδευση;

        Είναι γεγονός ότι η εισαγωγή και η ενσωμάτωση της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία, έχει κατά καιρούς αντιμετωπίσει αρκετά εμπόδια και δυσκολίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα λόγια του Edison 1922, όπου ισχυρίστηκε ότι ο κινηματογράφος θα έφερνε την επανάσταση στα εκπαιδευτικά πράγματα και σύντομα θα αντικαθιστούσε τα βιβλία. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, όπως άλλωστε και άλλες ανάλογες προφητείες, για την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που δεν επαληθευτήκαν. Οι δύο τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται περισσότερο σήμερα στο σχολείο, είναι ο μαυροπίνακας και το βιβλίο. Είναι αλήθεια ότι σήμερα οι Τεχνολογίες δεν αξιοποιούνται στην εκπαίδευση, όσο θα έπρεπε και όποτε χρησιμοποιούνται είναι για να υποστηρίξουν παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας. Οι λόγοι αυτής της μη θερμής υποδοχής και αποδοχής της τεχνολογίας είναι πολλοί, μεταξύ αυτών οι κυριότεροι είναι:

•      Η εφαρμογή παραδοσιακών μοντέλων διδασκαλίας η οποία πολλές φορές αδυνατεί να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που μας παρέχουν. Τις περισσότερες φορές ο υπολογιστής χρησιμοποιείται μέσα στη τάξη για να υποστηρίξει τις παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας.
•      Η έλλειψη κατάλληλων εκπαιδευτικών λογισμικών, που ανταποκρίνονται στο επίπεδο της ηλικίας των μαθητών και στο περιεχόμενο και τους στόχους του Αναλυτικού Προγράμματος.
•      Η έλλειψη γνώσεων των εκπαιδευτικών και η μη παροχή επιμορφώσεων τους.
•      Ο τρόπος οργάνωσης του φυσικού χώρου της τάξης που δεν επιτρέπει την εφαρμογή των τεχνολογιών αυτών,
•      Η μη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην οργάνωση, εφαρμογή και αξιολόγηση των τεχνολογιών αυτών.
•      Η μη τεχνική υποστήριξη των εκπαιδευτικών και των σχολείων που θέλουν να εφαρμόσουν τις τεχνολογίες
•      Η αρνητική στάση, ο φόβος μη χαθεί η κυριαρχία του εκπαιδευτικού, αλλά και η ανασφάλεια,  των ίδιων των εκπαιδευτικών απέναντι στις τεχνολογίες.
•      Η ελλιπής υλικοτεχνική υποδομή σε τεχνολογικά μέσα των σχολείων

          Είναι προφανές για να μπορέσουν να ενσωματωθούν οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και να είναι αποτελεσματικές στη μάθηση, θα πρέπει να ξεπεραστούν όλα τα παραπάνω εμπόδια και οι δυσκολίες.

• Βρασίδας Χ. Ζεμπύλας Μ. και Πέτρου Α. (2005), «Σύγχρονα παιδαγωγικά μοντέλα και ο ρόλος της εκπαιδευτικής τεχνολογίας», Στο Σ. Ρετάλης (επιμ.), Οι προηγμένες τεχνολογίες διαδικτύου στην υπηρεσία της μάθησης,  33-58, Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη
• Παπαδοπούλου, Ε., Κοτρίδης, Α. (2010). Θεωρητικό πλαίσιο εφαρμογής των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας στην εκπαιδευτική πρακτική. Εισήγηση στο 2ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας, Βέροια-Νάουσα
• Σολωμού, Μ.(2017) Σημειώσεις μεταπτυχιακού μαθήματος Educ 557dl " Tεχνολογία και Γραμματισμός" Ενότητα 3.2: Τεχνολογίες και Μάθηση στο Σχολείο.

ΠΟΛΥΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Τί είναι Πολυγραμματισμός;

          Όπως φανερώνει και η ίδια η λέξη, πολυγραμματισμός είναι ένα σύνολο διαφορετικών ειδών γραμματισμού, συνδυασμένοι με τους τρόπους που λαμβάνονται οι πληροφορίες.
         Τον όρο πολυγραμματισμό τον συναντάμε σχετικά πρόσφατα στη βιβλιογραφία, καθώς χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο 1994, από μία ομάδα επιστημόνων που συναντήθηκαν στην Αυστραλία, για να μιλήσουν για το μέλλον της διδασκαλίας του γραμματισμού. Η ομάδα αυτη ονομάστηκε New London Group και το 1996 δημοσίευσε το πρώτο κείμενο της. Η έμφαση δόθηκε στον κόσμο που άλλαζε και στις νέες απαιτήσεις των ανθρώπων, ως πολιτών σε κοινωνίες που άλλαζαν (Cope & Kalantzis, 2000). Ουσιαστικά με τη χρήση του όρου αυτού, η ομάδα αυτή θέλησε να αναφερθεί σε δύο μεγάλα ζητήματα. Από τη μία στη νέα κοινωνική και πολιτισμική κατάσταση της σύγχρονης κοινωνίας και από την άλλη στην ραγδαία ανάπτυξη της Τεχνολογίας. Απόρροια και των δύο αυτών μεγάλων ζητημάτων, αφενός είναι η εμφάνιση ποικίλων μορφών κειμένου, τα οποία παράγονται μέσα σε μία πολύγλωσση και πολυπολιτισμική κοινωνία και αφετέρου σε μία παραγωγή ποικίλων μορφών κειμένου και πολυτροπικών νοημάτων, που έχουν σχέση με τις τεχνολογίες της πληροφορίας και των πολυμέσων.
          Στα πλαίσια αυτής της νέας πραγματικότητας η Παιδαγωγική του Γραμματισμού κρίνεται ανεπαρκής, δίνοντας τη θέση της στο Παιδαγωγικό Πολυγραμματισμό, καθώς η νέα αυτή κατάσταση άλλαξε ριζικά τον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και των λαών και δημιούργησε την ανάγκη για νέους τρόπους προσέγγισης του γραμματισμού και ανάπτυξη δεξιοτήτων απαραίτητων για την προσέγγιση και κατανόηση αυτών των νέων ποικίλων μορφών κειμένου και πολυτροπικών νοημάτων .

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του Πολυγραμματισμού;

• Ποικιλία κειμένων που είναι αποτέλεσμα τόσο της τεχνολογίας, όσο και μίας πολύγλωσσης και πολυπολιτισμικής κοινωνίας

• Επέκταση γραμματισμού εκτός από τη γλώσσα και σε άλλα γνωστικά αντικείμενα.

• Η γλώσσα γίνεται αντιληπτή ως Κοινωνικό-πολιτισμική πρακτική.

• Τα κείμενα που επεξεργάζεται δεν είναι ουδέτερα.

• Χρήση διάφορων μορφών μέσων (βίντεο, εικόνες, έντυπος λόγος, ψηφιακός λόγος)

• Ο πολυγραμματισμός έχει δυναμικές δομές για να αναπαραστώνται οι διάφορες πληροφορίες σε διάφορα κοινωνικά περιβάλλοντα

Τι μαθαίνουν και πως τα παιδιά σύμφωνα με τον Πολυγραμματισμό;

1.Τα παιδιά μαθαινουν μία "μεταγλώσσα" των πολυγραμματισμών, με βάση την έννοια του Σχεδίου (Desing), το οποίο έρχεται στην ουσία, να αντικαταστήσει κατά κάποιο τρόπο τους παραδοσιακούς όρους "γράψιμό" ή "παραγωγή λόγου. Ως όρος αυτός παραπέμπει όχι μόνο στο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, αλλά και στην εκμετάλλευση και αισθητικολειτουργική αξιοποίηση των υπαρχόντων πόρων, για τη δόμηση και δημιουργία ενός προϊόντος, και στην περίπτωση της γλώσσας στη δόμηση και δημιουργία ενός κειμένου.

Γι’ αυτό στην ουσία η έννοια του Σχεδίου περιλαμβάνει τρία στάδια:

• Το σχεδιασμένο (designing)

• Το σχεδιασμό  (designing)

• Το ανασχεδιασμένο(the redesigned).
  
  

2. Ενώ  παράλληλα η έννοια του Σχεδίου υλοποιείται μέσα στη τάξη κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας,  με τέσσερις τομείς, η σειρά των οποίων δεν είναι δεδομένη στη διδασκαλία: 

• Εγκαθιδρυμένη πρακτική

• Ανοιχτή διδασκαλία

• Κριτική παρουσίαση πληροφοριών

• Μετασχηματισμένη πρακτική

Βιβλιογραφία

• Cope, B., & Kalantzis, M. (2000). Multiliteracies: Literacy learning and the design of social futures. Psychology Press.
• Παπαδοπούλου, Μ. (2011) Από τον γραμματισμό στους πολυγραμματισμούς. Ανακτήθηκε 18 Μαρτίου από: http:// www.literacy.gr
• Χατζησαββίδης, Σ.(2003). Πολυγραμματισμοί και διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας" στο: Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας. Η γλώσσα και η διδασκαλία της. 189-196 Φλώρινα.
• Σολωμού, Μ.(2017) Σημειώσεις μεταπτυχιακού μαθήματος Educ 557dl " Tεχνολογία και Γραμματισμός" Πολυγραμματισμός.

ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Πρέπει οι μαθητές του 21ου αιώνα να μάθουν το γραμματισμο των μέσων επικοινωνίας;

Η απάντηση φαίνεται να είναι πολύ απλή!!!

         

          Είναι γεγονός, ότι οι σημερινοί μαθητές περνούν αρκετές ώρες καθημερίνα μπροστά από κάποιο ψηφιακό μέσο, είτε χρησιμοποιώντας τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το tablet, είτε βλέποντας τηλεόραση, συνδυάζοντας παλιά και νέα Μέσα (Heim et al, 2007). Μάλιστα, σχετικές έρευνες αναφέρουν ότι οι μαθητές τελειώνοντας το σχολείο, έχουν περάσει το διπλάσιο χρόνο σε ηλεκτρονικά περιβάλλοντα –περίπου 20.000 ώρες– απ’ όσο στο σχολείο –11.000 ώρες (Berg et al, 2004). Ενώ εκτίθενται κατά μέσο το χρόνο σε 390 ώρες διαφημίσεων (Mihailidis, 2005).

         Συνεπώς, θεωρώ ότι θα ήταν μεγάλο λάθος, να παραβλέψουμε όλα αυτά τα στοιχεία και να αποκλίσουμε τα Μέσα Επικοινωνίας, από το χώρο της εκπαίδευσης. Αντίθετα, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτή την εμπειρία των μαθητών (με τα Μέσα) και να την αξιοποιήσουμε, ενω παράλληλα να προσπαθήσουμε να τους καταστήσουμε τουε μαθητές ικανούς να μπορούν να τα διαχειριστούν, προς όφελος τους. Συγκεκριμένα μέσα από τον γραμματισμό στα μέσα επικοινωνίας, οι μαθητές επιδιώκεται να αποκτήσουν:

• Κριτική στάση απέναντι σε κάθε είδους παραγωγή, όλων των μέσων (κείμενα, άρθρα, βιβλία, οπτικό και ακουστικό υλικό)
• δεξιοτήτες επιλογής των πληροφοριών που διαθέτου κάποια αξία για επεξεργασία,
• δεξιοτήτες εμβάθυνσης στο νόημα και τη σημασία των, πληροφοριών,
• δεξιοτήτες συσχέτισης και αξιολόγησης των πληροφοριών, με την προϋπάρχουσα γνώση των μαθητών
• Δεξιοτήτες διερεύνησης της εγκυρότητας και αξιοπιστίας των πληροφοριών.

  Έτσι αξιοποιώντας τα Μέσα Επικοινωνίας μέσα στην τάξη, τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει τόσο ο εκπαιδευτικός όσο και ο μαθητής είναι πολλά. Πρώτα απ'  όλα  περιορίζεται το ψηφιακό χάσμα, το οποίο σήμερα εξαρτάται λιγότερο από την τεχνολογία και περισσότερο από την καλλιέργεια δεξιοτήτων (Jenkins, 2009). Ενώ παραλληλα μπορούμε να μετατρέψουμε τους μαθητές μας σε ενημερωμένους και ενεργούς πολίτες, στην κοινωνική και πολιτική ζώη του τόπου, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την ενεργή πολιτότητα και την εμβάθυνση της δημοκρατίας (Celot, 2012). Τέλος, η χρήση των Μέσων επικοινωνίας, στη μάθηση, είναι δυνατόν να αυξήσει το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή των μαθητών, να αποτελέσει αφόρμηση για αυθεντικές δραστηριότητες,  καθώς και να αναπτύξει τη δημιουργικότητα και φαντασία τους.

  Ως εκ τούτο. θεωρώ λοιπόν απαραίτητη την αξιοποίηση των Μέσων Επικοινωνίας στην εκπαίδευση

του 21ου αιώνα  και επιβεβλημένο τον εγγραμματισμό των μαθητών σ' αυτά.

• Berg, L., Wenner, L., & Gronbeck, B. (2004). Media Literacy and Television Criticism: Enabling an Informed and Engaged Citizenry. American Behavioral Scientist , 219-228

• Celot, P. (2011). Findings from the 2009 EAVI Studies on Media Literacy in 27 EU Countries in Media literacy: Ambitions, policies and measures, ed. S Livingstone, COST ISO906 - Transforming Audiences/Transforming Societies - Council of Europe, London.
• Heim, J., Brandtzæg, P. B., Kaare, B. H., Endestad, T., & Torgersen, L. (2007). Children's usage of media technologies and psychosocial factors. New Media & Society , 425-454.
  Hobbs, R. (2004). A Review of School-Based Initiatives in Media Literacy Education. American Behavioral Scientist , σσ. 42-59.
• Jenkins, H. (2009). Confronting the Challenges of Participatory Culture: Media Education for the 21st Century. United States of America: The MIT Press.
• Mihailidis, P. (2005). Media Literacy in Journalism/Mass Communication Education: Can the United States Learn from Sweden? Journalism & Mass Communication Educator, 415-428
  
  
  

ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ EDUC 557DL

ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Πηγές: Σημειώσεις μαθήματος  EDUC 557DL

ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Τι μπορούν άραγε να μας προσφέρουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στη μάθηση;

Οι μικροί μαθητές του Νηπιαγωγείου δίνουν τις δικές τους απαντήσεις για το όφελος που έχουν από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που παίζουν!!!

Τα συμπεράσματα είναι δικά σας!!!