ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Πρέπει οι μαθητές του 21ου αιώνα να μάθουν το γραμματισμο των μέσων επικοινωνίας;

Η απάντηση φαίνεται να είναι πολύ απλή!!!

         

          Είναι γεγονός, ότι οι σημερινοί μαθητές περνούν αρκετές ώρες καθημερίνα μπροστά από κάποιο ψηφιακό μέσο, είτε χρησιμοποιώντας τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το tablet, είτε βλέποντας τηλεόραση, συνδυάζοντας παλιά και νέα Μέσα (Heim et al, 2007). Μάλιστα, σχετικές έρευνες αναφέρουν ότι οι μαθητές τελειώνοντας το σχολείο, έχουν περάσει το διπλάσιο χρόνο σε ηλεκτρονικά περιβάλλοντα –περίπου 20.000 ώρες– απ’ όσο στο σχολείο –11.000 ώρες (Berg et al, 2004). Ενώ εκτίθενται κατά μέσο το χρόνο σε 390 ώρες διαφημίσεων (Mihailidis, 2005).

         Συνεπώς, θεωρώ ότι θα ήταν μεγάλο λάθος, να παραβλέψουμε όλα αυτά τα στοιχεία και να αποκλίσουμε τα Μέσα Επικοινωνίας, από το χώρο της εκπαίδευσης. Αντίθετα, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτή την εμπειρία των μαθητών (με τα Μέσα) και να την αξιοποιήσουμε, ενω παράλληλα να προσπαθήσουμε να τους καταστήσουμε τουε μαθητές ικανούς να μπορούν να τα διαχειριστούν, προς όφελος τους. Συγκεκριμένα μέσα από τον γραμματισμό στα μέσα επικοινωνίας, οι μαθητές επιδιώκεται να αποκτήσουν:

• Κριτική στάση απέναντι σε κάθε είδους παραγωγή, όλων των μέσων (κείμενα, άρθρα, βιβλία, οπτικό και ακουστικό υλικό)
• δεξιοτήτες επιλογής των πληροφοριών που διαθέτου κάποια αξία για επεξεργασία,
• δεξιοτήτες εμβάθυνσης στο νόημα και τη σημασία των, πληροφοριών,
• δεξιοτήτες συσχέτισης και αξιολόγησης των πληροφοριών, με την προϋπάρχουσα γνώση των μαθητών
• Δεξιοτήτες διερεύνησης της εγκυρότητας και αξιοπιστίας των πληροφοριών.

  Έτσι αξιοποιώντας τα Μέσα Επικοινωνίας μέσα στην τάξη, τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει τόσο ο εκπαιδευτικός όσο και ο μαθητής είναι πολλά. Πρώτα απ'  όλα  περιορίζεται το ψηφιακό χάσμα, το οποίο σήμερα εξαρτάται λιγότερο από την τεχνολογία και περισσότερο από την καλλιέργεια δεξιοτήτων (Jenkins, 2009). Ενώ παραλληλα μπορούμε να μετατρέψουμε τους μαθητές μας σε ενημερωμένους και ενεργούς πολίτες, στην κοινωνική και πολιτική ζώη του τόπου, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την ενεργή πολιτότητα και την εμβάθυνση της δημοκρατίας (Celot, 2012). Τέλος, η χρήση των Μέσων επικοινωνίας, στη μάθηση, είναι δυνατόν να αυξήσει το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή των μαθητών, να αποτελέσει αφόρμηση για αυθεντικές δραστηριότητες,  καθώς και να αναπτύξει τη δημιουργικότητα και φαντασία τους.

  Ως εκ τούτο. θεωρώ λοιπόν απαραίτητη την αξιοποίηση των Μέσων Επικοινωνίας στην εκπαίδευση

του 21ου αιώνα  και επιβεβλημένο τον εγγραμματισμό των μαθητών σ' αυτά.

• Berg, L., Wenner, L., & Gronbeck, B. (2004). Media Literacy and Television Criticism: Enabling an Informed and Engaged Citizenry. American Behavioral Scientist , 219-228

• Celot, P. (2011). Findings from the 2009 EAVI Studies on Media Literacy in 27 EU Countries in Media literacy: Ambitions, policies and measures, ed. S Livingstone, COST ISO906 - Transforming Audiences/Transforming Societies - Council of Europe, London.
• Heim, J., Brandtzæg, P. B., Kaare, B. H., Endestad, T., & Torgersen, L. (2007). Children's usage of media technologies and psychosocial factors. New Media & Society , 425-454.
  Hobbs, R. (2004). A Review of School-Based Initiatives in Media Literacy Education. American Behavioral Scientist , σσ. 42-59.
• Jenkins, H. (2009). Confronting the Challenges of Participatory Culture: Media Education for the 21st Century. United States of America: The MIT Press.
• Mihailidis, P. (2005). Media Literacy in Journalism/Mass Communication Education: Can the United States Learn from Sweden? Journalism & Mass Communication Educator, 415-428