Η μάθηση των παιδιών είναι μία πολύπλοκη διαδικασία στην οποία εμπλέκονται πολλοί φορείς, μεταξύ των οποίων είναι το σχολείο, η οικογένεια και η κοινότητα. Σύμφωνα με τη UNESCO η μάθηση διακρίνεται σε τρεις τύπους:
- Την τυπική μάθηση ή εκπαίδευση, η οποία παρέχεται από τα επίσημα εκπαιδευτικά ιδρύματα των τριών βαθμίδων, δηλαδή τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
- Τη μη άτυπη μάθηση, η οποία παρέχεται σε ειδικευμένα ιδρύματα ή οργανισμούς με τη μορφή εκπαιδευτικών προγραμμάτων, όπως για παράδειγμα τα φροντιστήρια αγγλικών, επιμορφώσεις, κτλ.
- Την άτυπη μάθηση, η οποία παρέχεται με έμμεσο τρόπο από το περιβάλλον, όπως είναι το οικογενειακό, το κοινωνικό, το πολιτισμικό, το εργασιακό, τα Μ.Μ.Ε., το διαδίκτυο και γενικά τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας της τεχνολογικής μας εποχής.
Οι τρεις αυτές μορφές μάθησης, βρίσκονται σε συνεχή αλληλοεπίδραση μεταξύ τους και συνδιαμορφώνουν τις ικανότητες, τις δεξιότητες, τις στάσεις, τις αξίες, και τις γνώσεις κάθε ανθρώπου από τη στιγμή που θα γεννηθεί έως τον θάνατό του. Μάλιστα, η άτυπη και η μη τυπική καταλαμβάνει το μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα του κάθε ανθρώπου, κυρίως λόγω του τρόπου που είναι οργανωμένη η κοινωνία και η εργασία.
Πράγματι, είναι τεράστιο λάθος να πιστέψει κάποιος ότι, η μάθηση έχει περιορισμένα χρονικά όρια, δηλαδή ξεκινάει από τη στιγμή που το παιδί πάει στο σχολείο και τελειώνει όταν αυτό αποφοιτήσει. Αντίθετα, η μάθηση είναι μία συνεχής διαδικασία, η οποία ξεκινάει από τη στιγμή που θα γεννηθεί το άτομο και διαρκεί ως το θάνατο του. Έτσι παράλληλα με τη τυπική μάθηση, δηλαδή τη μάθηση εντός σχολείου, μπορεί να έχουμε και τη μάθηση εκτός σχολείου.
Είναι αλήθεια ότι, εκτός από τις γνώσεις και πληροφορίες που παρέχει καθημερινά το σχολείο, οι μαθητές δέχονται και εκτός σχολείου, ένα πλήθος πληροφοριών από διάφορες πηγές, όπως είναι οι έντυπες (βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά), η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο. Παράλληλα, οι μαθητές μετά το σχολείο, φαίνεται να ασχολούνται καθημερινά και με διάφορα τεχνολογικά μέσα, όπως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και οι κινητές συσκευές, μέσα από τα οποία παίζουν διάφορες εφαρμογές και παιχνίδια, διασκεδάζουν και αποκτούν πολλές δεξιότητες και γνώσεις.
Ένα τέτοιο παράδειγμα μάθησης εκτός σχολείου, αποτελούν και η ενασχόληση με εφαρμογές εικονικές πραγματικότητας, οι οποίες ταξιδεύουν εικονικά το χρήστη σε διάφορους χώρους (πχ. μουσεία), που για ορισμένους λόγους (πχ. κόστος ή απόσταση) δεν μπορεί να τους επισκεφτεί.
Μια βόλτα στο μουσείο Ακρόπολης αρκεί.
Επιπλέον, μία βόλτα στη Πόλη και συγκεκριμένα στην Αγιά Σοφιά με ένα πάτημα κουμπιού:
Επίσης, μάθηση εκτός σχολείου μπορεί να αποτελέσει και η καθημερινή ενασχόληση των παιδιών με ηλεκτρονικά παιχνίδια σε κινητές συσκευές, μέσα από τα οποία:
- διασκεδάζουν,
- αντλούν πληροφορίες.
- εξασκούν την παρατηρητικότητα.
- ενδυναμώνουν τη μνήμη.
- αναπτύσσουν τη κριτική σκέψη και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
- καλλιεργούν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα.
- αναπτύσσουν δεξιότητες ψηφιακού γραμματισμού.
Μυλωνάκου-Κεκέ, Η. (2009). Συνεργασία σχολείου, οικογένειας και κοινότητας. Θεωρητικές προσεγγίσεις και πρακτικές εφαρμογές. Αθήνα: Παπαζήση.
Reychav, I., Dunaway, M. & Kobayashi, M. (2015). Understanding mobile technology-fit behaviors outside the classroom. Computers & Education, 87, 142-150.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου